...πότε πότε έρχεται μία μελαγχολία και μπαίνει από το παράθυρο.
Αυτό το παράθυρο που έχει θέα στην πόλη με τα μικρά φωτάκια που αναβοσβήνουν.
Με το σκοτάδι που κρύβει την ασχήμια της.
Κι όμως, το παράθυρο είναι πόρτα για μία μικρή ενόχληση στο στήθος
-κι ένα πνίξιμο-
κι ένα στεναγμό που δεν ανακουφίζει.
Αυτό το παράθυρο που έχει θέα στην πόλη με τα μικρά φωτάκια που αναβοσβήνουν.
Με το σκοτάδι που κρύβει την ασχήμια της.
Κι όμως, το παράθυρο είναι πόρτα για μία μικρή ενόχληση στο στήθος
-κι ένα πνίξιμο-
κι ένα στεναγμό που δεν ανακουφίζει.
