Είμαι στο σπίτι και ακούω "Τα περιστέρια" από το cd του Παύλου Παυλίδη "Αφού λοιπόν ξεχάστηκα" και ετοιμάζω την εκπομπή μου για σήμερα. Ξαφνικά το δωμάτιο σκοτείνιασε. Ένα σύννεφο μάλλον σκέπασε τιον ήλιο. Κοιτάω έξω από το παράθυρο. Οικοδομές. Υψώνω το βλέμμα και βλέπω τον γαλάζιο ουρανό και τα σύννεφα να κυνηγιούνται με απίστευτη ταχύτητα. Ένιωσα κάτι να με διατρέχει. Τα σύννεφα κινούνται τόσο γρήγορα...Σκεπάζουν τον ήλιο και ξεσκεπάζουν εμένα. Είμαι χαρούμενη.