Η Νurcan φεύγει. Η μικρή μου, η γλυκιά μου Nurcan, γυρίζει σπίτι της αύριο. Κι εγώ γυρίζω την Τρίτη. Είμαι χαρούμενη και για τις δυό μας-γιατί και οι δύο θέλουμε να επιστρέψουμε αλλά συνειδητοποιώ ότι
δεν θα μένει πια στο 218, δεν θα ξανακάνουμε τσιγάρο μαζί στο σαλόνι, δεν θα ξενυχτάμε μιλώντας για όμορφα πολύ δικά μας πράγματα... Το ξέρω πως θα την ξαναδώ, δίπλα μένει σχεδόν, στην Istanbul αλλά πάλι δεν μπορώ να μην στεναχωριέμαι. Είναι ο βασικός λόγος που θα έχω καλές αναμνήσεις από το Εράσμους. Είναι.... έξω από τις λέξεις.
Καλό ταξίδι μάτια μου
