τότε είναι που

Την ώρα αυτή που ησυχάζουν τα πάντα
κι ακούγεται μόνο ο ήχος του ψυγείου και ανεπαίσθητα
μόνο με τεντωμένο αυτί
οι ήχοι της πόλης
και η αναπνοή
τότε είναι που

ηρεμώ και νιώθω
εμένα

Όταν οι σκέψεις βρίσκουν την θέση τους
και τα μέλη του σώματος χαλαρώνουν
όταν τα βλέφαρα χαμηλώνουν

τότε είναι που

χαλαρώνει
το μέσα μου
χαμηλώνει κι ο ίσκιος μου

Όταν η ώρα του ύπνου πλησιάζει

τότε είναι που

ψηλώνει το όνειρο
μεγαλώνει.

Καληνύχτα

Το βράδυ...

...πότε πότε έρχεται μία μελαγχολία και μπαίνει από το παράθυρο.
Αυτό το παράθυρο που έχει θέα στην πόλη με τα μικρά φωτάκια που αναβοσβήνουν.
Με το σκοτάδι που κρύβει την ασχήμια της.

Κι όμως, το παράθυρο είναι πόρτα για μία μικρή ενόχληση στο στήθος
-κι ένα πνίξιμο-
κι ένα στεναγμό που δεν ανακουφίζει.

Ballo Sardo-Σαβίνα Γιαννάτου

Όπου κι αν γυρίσω βλέπω τοίχους.
Αν ο ουρανός ήταν στη γη θα τον είχαν χτίσει κι αυτόν.


Κοιτάχτε να μειώσετε, βαρόνοι, την τυραννία
αλλιώς δίνω όρκο ότι θα χάσετε την εξουσία.
Κηρύχθηκε ήδη ο πόλεμος κατά της αυθαιρεσίας
κι άρχισε να χάνει ο λαός την υπομονή του.
Προσέξτε γιατί εσηκώνετε μια φωτιά εναντίον σας,
προσέξτε γιατί δεν είναι ένα παιχνίδι αλλά κάτι που
γίνεται πραγματικότητα.
Προσέξτε γιατί ο αέρας μυρίζει θύελλα,
κόσμε παραπληροφορημένε άκου την φωνή μου.

https://www.youtube.com/watch?v=Cwr1lBcsWyM&feature=youtu.be

Πάμε

Μία όμορφη μέρα
ήρθα και σε πήρα απ'το χέρι
και σου'πα "πάμε"

Πάμε να κρύψουμε το χρόνο
κάτω απ΄τις μικρές πετρούλες της ακρογιαλιάς

πάμε να ξοδέψουμε τα λεπτά
-όσα λεπτα μας απομένουν μέχρι το ξημέρωμα-
κοιτάζοντας τα αστέρια,
νιώθοντας την άμμο ζεστή κάτω απ'το σώμα μας

Δεν θα πούμε λέξη σήμερα,
θα τα πούμε όλα αύριο

αύριο θα τραγουδήσουμε τραγούδια
θα ψιθυρίσουμε στίχους,
θα τσιρίξουμε "ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ"

(Σημειώσεις από τον Αύγουστο του 2012)