Πανελλαδικές;;;;

Με αφορμή το κείμενο της Μαρίας, που έδωσε αφορμή στο κείμενο της Παναγιώτας,
που έδωσε αφορμή σε εμένα....θυμήθηκα κι εγώ τις πανελλαδικές εξετάσεις μου!

Η πιο χαρούμενη περίοδος εκείνης της χρονιάς. Επιτέλους μπορούσα να ξεκουραστώ, να κοιμηθώ, να βγω βόλτες. (μικρές).

Πιο έντονα θυμάμαι:

Την πρώτη μέρα, τότε που δίναμε Έκθεση κι  έπρεπε να πάμε πιο νωρίς στο σχολείο... Εγώ ξύπνησα ακόμη πιο νωρίς κι έκανα πάρτυ! Στην κουζίνα κάθονταν χαμογελαστά (αν και αγχωμένα) πρόσωπα και ακούσαμε παρέα όλο το δίσκο του Γιώργου Μιχαήλ "Της γης ο μουσαφίρης". Σε τρελά κέφια λοιπόν, ντύθηκα και πήγα στο σχολείο! Εκεί κάθισα μόνη σε μια γωνιά για να μπορέσω να παραμείνω άνετη και ψύχραιμη. Συνέχιζα να ακούω μουσική στα ακουστικά μου (Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ!) Όντως όταν ήρθαν τα θέματα....ένιωσα ακόμη μεγαλύτερη ανακούφιση...κάθισα κι έγραψα 17.800! Και είμαι σίγουρη ότι ένα μικρό, αγουροξυπνημένο ξωτικό με βοήθησε σ'αυτό.

Ήταν σχεδόν 7 χρονών. Την είχα προειδοποιήσει αποβραδίς ότι το πρωί θα την ξυπνήσω να μου πει "καλή επιτυχία." Μπήκα μέσα. Πλησίασα το πρόσωπό της. Της έδωσα φιλί. Εκείνη άνοιξε τα μάτια.

-Πάω να δώσω εξετάσεις. Τι λέμε;, τη ρώτησα.
-Εεε, ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ; με ρώτησε αθώα.
Γέλασα, πήρα μαζί μου το καλύτερο γούρι και έφυγα πετώντας.