Το ομώνυμο κομμάτι
στίχοι: Μαριανίνα Κριεζή
μουσική:Λένα Πλάτωνος
ερμηνεία:Σαβίνα Γιαννάτου
Η γαλάζια κιθάρα
ταξιδεύει στον ουρανό
έχει μέσα τσιγάρα
δυό γυάλινα ανθρωπάκια αγκαλιασμένα
κι ένα τριαντάφυλλο για'μενα
σ'αγαπώ
κι ένα τριαντάφυλλο για μένα
Μια νύχτα,μιαν αυγή
γαλάζια κιθάρα
πάρε μας μαζί σου στην έρημο Σαχάρα
ν'αγκαλιαστούμε και να σωθούμε
μονάχα εμείς οι δυό σ'ολόκληρη τη γη...
Σ'αγαπώ κοίταξε με
η κιθάρα στον ουρανό
παίζει όσα δεν λέμε
και διώχνει ένα ένα τα σκοτάδια
σαν αστερισμός από διαμάντια
σ'αγαπώ
σαν αστερισμός από διαμάντια.
4 σχόλια:
4 η ώρα και μάλλον δεν θα προλάβω να κοιμηθώ.Είπα να γράψω κάτι να περάσει η ώρα και έπεσα στη σελίδα σου.
Λοιπόν μικρή μου κιθάρα ,αν δεν σε πηράζει, θα σου πώ μια ιστορία.
Ηταν κάποτε ένας άντρας,το καιρό της τουρκοκρατίας που τα 'χε καλά με τους τουρκους και πέρναγε μια χαρά.
Αλάξαν όμως τα πράγματα και όταν είδε πώς οι έλληνες κέρδιζαν τις μάχες αποφάσησε και αυτός να αλλάξει στρατόπεδο και να πολεμήσει μαζί τους.
Το έκανε όμως σε δύσκολη στιγμή.
Ο σουλτάνος έστελνε τότε τον δράμαλη με μεγάλο στρατό να πνίξει την επανάσταση.Για καλή μας τύχη αυτός που ανάλαβε να τον αντιμετωπίσει ήταν ο Κολοκοτρόνης.
Επιασε λοιπόν να φυλάει τα Δερβενάκια και τον "φίλο " μας, που ήξερε καλά το παρελθόν του ,τον συμπεριέλαβε στους "αναλώσιμους".Τον έβαλε δηλαδή πρώτη γραμμή να περιμένει τους τούρκους.
Πρίν συνεχίσω θέλω να σου περιγράψω λίγο το σκηνικό.
Τα Δερβενάκια είναι ένα στενό πέρασμα ανάμεσα σε δύο βουνά,και ο φίλος μας ήταν στους πρόποδες. Από εκεί που ήταν του ήταν αδύνατο να δεί μακριά .Περίμενε το πρόσταμα από εκείνους που ήταν πιο ψηλά για ξεχυθεί στη μάχη.
Φαντάσου τον ανθρωπάκο που ξαφνικά βρέθηκε μπλεγμένος,όλη την νύχτα να περιμένει.
Είναι κάποιες στιγμές που ο χαρακτήρα σου δεν μπορεί να κρυφτεί.Από στιγμή σε στιγμή θα πρέπει να δείξει ποιός είναι,σε τι πιστεύει και τι είναι διαθετημένος να θυσιάσει.
Και αυτή η στιγμή έφτασε τα χαράματα,όταν ακούστηκε μια φωνή "...οι τούρκοι..."
Και ο φίλος μας τρομαγμένος τρέχει να σωθεί .τρέχει να φύγει και τρέχει πρός το μέρος που άκουσε τη φωνή,να κρυφτεί πίσω από τους άλλους.Μέσα στον πανικό του και στο λιγοστό φως όμως δεν καταλαβαίνει ότι ακολουθεί τον αντίλαλο της φωνής από την απέναντι πλαγιά και βρίσκετε μπροστά στόν εχθρό.
Πριν τον σκοτώσουν πρόλαβε και έβγαλε το σπαθί του από ενστικτο επιβίωσης.
Οταν η μάχη τελείωσε όλοι λέγαν για εκείνον "τον Ήρωα" που πρώτος χύμηξε μπροστά αψηφώντας τον θάνατο.
Καλημέρα
Καλησπέρα περαστικέ φίλε.Λοιπόν ούτε που φανταζόμουν ότι κάποιος θα μπει στο "blog" μου το οποιό είναι ακόμα σε μια φάση που μαζεύω τα σπασμένα από το καλοκαίρι που πέρασε-και δεν περιέχει παρά ένα κομμάτι της αγαπημένης Λένας.Ισως φάνηκε πολύ άδειο,σαν να μην ξέρει τι να σου πει..ισως γιατί κι εγώ δεν ξέρω τι να πρωτοπώ και πως- με αυτήν την τεχνολογία που τόσο με ζορίζει ακόμη.
Κοίτα όμως που να ήρθε ο πρώτος επισκέπτης!Ευχαριστώ για το μήνυμα σου,πολύ ωράια ιστορία-μόνο που δεν κατάλαβα τι ακριβώς θέλεις σε μενα να πεις με αυτήν.
άρτεμις...
η "Γαλάζια κιθάρα" μελωδικά είναι πολύ επηρεασμένη από την παλιά ροκ μπαλάντα "Going to California" των Led Zeppelin, ενώ στο παίξιμο της κλασικής κιθάρας κατά την ηχογράφηση πρωταγωνιστεί ο κιθαριστής Βαγγέλης Μπουντούνης με την υψηλή τέχνη του! Έτσι, για την ιστορία του κομματιού που έδωσε τον τίτλο στο blog σου...
αυτο που ηθελα να πω ειναι πως οσο λογικη κι αν διαθετεις δεν μπωρεις να κρινεις σωστα ,ακομη και κατι που γινεται μπροστα στα ματια σου, και οσο κοινοτυπο κι αν ακουγεται ...ακου την καρδια σου
Δημοσίευση σχολίου