ΠΑΜΕ ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΣΤΟ SUPER MARKET...?!

Σήμερα είμαι πολύ ευδιάθετη. Για  πολλούς πολλούς λόγους.

1ος:

Χθες είχα την χαρά να δω για 4η φορά συναυλία της Λένας Πλάτωνος. 

Την βρήκα πολύ ανανεωμένη και χαρούμενη. Για κάποιον λόγο, 

την νιώθω δικό μου άνθρωπο, συγγενή. Στην πρώτη συναυλία, μας είχε πει

πως είναι ευτυχισμένη και πως επέστρεψε. Χαίρομαι που λίγα χρόνια 

μετά συνεχίζει και είναι ακόμη ευτυχισμένη και δημιουργική.

(δεν χρειάζεται να κάνω σχόλια για τους Παλαμίδα-Γιαννάτου φυσικά!)

Η αδερφή μου, σταθερή συνοδός μου στις συναυλίες αυτές,

τραγουδούσε δίπλα μου, μου κρατούσε το χέρι, με κοιτούσε, 

και έκανε την βραδιά ακόμη πιο όμορφη.

2ος:

Μία έτοιμη βαλίτσα με περιμένει να την πάρω και να φύγουμε. 

Σε λίγες ώρες παίρνω το τραίνο κι ύστερα το πλοίο
και πάω στην Φολέγανδρο με 

την πολύ πολύ  καλή μου φίλη Αντιγόνη 

(κοινή μας επιθυμία των τελεταίων 2 χρόνων).

3ος:

Πηγαίνοντας στο super market για ψώνια της τελευταίας στιγμής είδα 

θαύματα και πράγματα. Και μάλλον, κυρίες μου και κύριοι, τα είδα γιατί 

είμαι σε αυτήν την υπέροχη διάθεση.

Πάμε μια βόλτα στο Super Market? 

 Πάμε.

Βγαίνοντας από το σπίτι, στο μικρό πάρκο συνάντησα 3 κυρίες.

Οι δύο φορούσαν τα λουλουδάτα τους φορέματα και είχαν κότσο 

τα άσπρα τους μαλλιά. 

Η τρίτη δεν φορούσε τίποτα, 

παρα μόνο, καθόταν δίπλα τους και γουργούριζε. 

Οι δύο κυρίες, καθισμένες στο ψηλό πεζούλι, συζητούσαν.

Τα πόδια τους κουνούσαν ρυθμικά, σαν τα παιδιά που 

κάθονται σε ψηλή καρέκλα. Χάχανα και γέλια μιας άλλης εποχής...

Και φαντάστηκα την ιστορία τους. 

Ή μάλλον, η γάτα, μου την εκμυστηρεύτηκε στ'αυτί. 

Ήταν λέει, φίλες από παλιά. Βγαίναν περιποιημένες βόλτα στη γειοτονιά

και καθισμένες καλη-ώρα λέγαν τα μυστικά τους. Κοιτούσαν τον κόσμο

που περνούσε κι ήταν η μία για την άλλη, ο μόνος άνθρωπος ο τόσο κοντινός.

Πλησίασα να ακούσω τα σημερινά μυστικά. Και άκουσα κάτι που με

έκανε να χαμογελάσω. Η μία κυρία, είπε ευχαριστημένη στην 

άλλη, ενώ η τρίτη απάντησε νιαουριστά.

"Τον φάγανε όλον τον αρακά, τους άρεσε πολύ."

Και σε ποιόν άλλον, αν όχι στην παιδική της φίλη, 

να πει την χαρά της; Μαγείρεψε για τους αγαπημένους της 

και τους άρεσε πολύ. Τι όμορφο, με ποση χαρά το είπε!!

Στη συνέχεια, λίγα βήματα πριν το super market, πάνω στο μπαλκόνι, 

δύο μικρά παιδιά, αδέρφια πιθανόν, χαιρετούσαν τον κόσμο.

"Γειααα. Γειά σου κοριτσάκι...Γειά σου κυρία...." 

Και δώστου να κουνούν το χεράκι στον κόσμο. 

Εγώ ήμουν στο απέναντι πεζοδρόμιο κι έτσι δεν με πρόσεξαν! 

Ναι αλλά δεν γινόταν... ήθελα να πάρω κι εγώ ένα νεύμα τους. 

ΓΕΙΑΑΑΑΑ τους φώναξα. 

Αυτά, με ψάξαν με το βλέμμα. Με χαιρέτησαν, μου χαμογέλασαν

και με χαιρέτησαν ξανά! Πολλές πολλές φορές! 

Έκανα δύο μικρούς φίλους σήμερα! 

Μακάρι, να μπορούσαμε να πλησιάζουμε ο ένας τον άλλον

με αυτόν τον αθώο, ειλικρινή και εύκολο τρόπο...τον παιδικό...

"Θέλεις να γίνουμε φίλοι;;"

Γυρνόντας σπίτι, με υποδέχτηκε δίπλα στην πόρτα,

ένα ολοκόκκινο τριαντάφυλλο, που όσο έλειπα είχε ανθίσει.