Συνειρμικες σκεψεις απεναντι απ'την οθονη

Σιωπή....; Οχι ακουγεται το ανεμιστηράκι του υπολογιστή. Αυτό πάιρνει περισσότερες στροφές από το μυαλό μου (ασυνδετη σκέψη-συνειρμός) Δεν ξέρω τι να γράψω-δεν νομιζω ότι εχω κατι να πω κι οταν δεν εχω κατι να πω καλυτερα να μην μιλω. Χρονια προσπαθουν να μου το μαθουν αυτο καθοτι χρονια φλυαρη. Ομως να, εχω την αναγκη να γραψω, κι εσεις μπορειτε απλα να διαβαζετε αυτα που αραδιαζω εδω χωρις να πιστευω οτι ενδιαφερουν κανεναν. Μπα, ισως εχω να πω και κατι σημαντικο τελικά. Για μενα. Νιωθω μονη κι απογοητευμενη απο ολα αυτα γυρω μου. Ζω σ'εναν κοσμο που δεν νομιζω οτι μου αρεσει και παρολα αυτα δεν εχω αυτοκτονικες τασεις αφου μεσα σ'αυτον τον κοσμο υπαρχουν πραγματα κι ανθρωποι που με γεμιζουν. Ασχετα αν υπαρχουν αλλα που ερχονται μετα να με αδειασουν. Ισως καταφερω και κρατησω κατι κρυμμενο τελικα. Κατι μαγικο. Κατι που να μου δινει δυναμη αφου εδω και χρονια Θεος δεν υπαρχει. Ειμαι 19 χρονών, οδευω προς τα 20 και νιωθω πολυ μα πολυ αδυναμη κι ανισχυρη. Δεν ξερω τι να κανω για να αλλαξω εμενα και τον κοσμο γυρω μου. Βρισκομαι σε τελμα και εχω παψει να ειμαι αισιοδοξη. Περιεργως κατεβηκα απο το μικρο αφρατο συννεφακι μου και δεν εχω ομπρελα.